Budowa i sposób odżywiania się grzybów tak znacznie różni się od budowy roślin , że wyodrębniono je w oddzielne królestwo . Znane powszechnie gatunki zbudowane z masy cienkich nitkowanych tworów zwanych strzępkami , które splatają się tworząc grzybnię . Grzyby są cudzożywne . Uzyskują substancje pokarmowe z innych żywych lub martwych organizmów. Są wśród nich gatunki pasożytnicze i saprofityczne. Spożywane przez ludzi grzyby są tylko reproduktywnym stadium rozwoju grzybów - owocnikiem. Owocniki są zbudowane ze ściśle splecionych ze strzępek tworzących zarodniki . Gdy zarodnik dotrze do miejsca o odpowiedniej ilości wody i substancji odżywczych umożliwiających wzrost i rozwój, wykiełkuje, tworząc nową strzępkę. Potoczna nazwa grzyba dotyczy tylko zatem owocników. Grzybnie wytwarzające owocniki znajdują się zazwyczaj w ziemi. Grzybnie wielu gatunków grzybów żyją w symbiozie z korzeniami drzew. Symbioza ta - mikoryza jest dla wielu gatunków drzew niezbędna do przetrwania. Dzięki niej do korzeni dostarczana jest woda, wiele gatunków grzybów tworzy jadalne i bardzo smaczne dla ludzi owocniki, ich wartość odżywcza jest jednak niewielka.
Borowik szlachetny (prawdziwek wszystkie odmiany) (Boletus edulis Bull ex Fr.) borowikowate Borowik szlachetny występuje zarówno w lasach iglastych, liściastych jak i mieszanych. Najczęściej rośnie w drzewostanach świerkowych. Grzyb ten tworzy mikoryzę zewnętrzną z licznymi gatunkami drzewiastymi, najchętniej z wymienionymi w poprzednim zdaniu. Preferuje drzewostany w średniej klasie wieku, w starszych drzewostanach iglastych ustępuje borowikowi kasztanowemu. Owocniki pojawiają się najczęściej i najliczniej
w okresie od maja do listopada, zdarzają się także w grudniu. Owocniki wyrastają pojedynczo, często w niewielkich grupach po kilka.
Jest szeroko rozprzestrzeniony. Występuje na całej półkuli północnej na obszarach o klimacie umiarkowanym. Rośnie w lasach iglastych, głównie pod sosnami, gdyż współżyje z ich korzeniami – zjawisko mikoryzy. Występuje od maja do jesieni, ale przy ciepłej jesieni
i późnej zimie znajdowano dorodne osobniki w połowie grudnia. W całej Polsce bardzo pospolity, z wyjątkiem wyższych położeń górskich.
Borowik kasztanowy, siniak, grzyb płony, czarny łepek, należy do najpospolitszych grzybów borowikowatych. Wyrasta od lata do jesieni (czerwiec – listopad) pojedynczo lub w grupach po kilka. Zwykle spotykany jest w mchu na glebach piaszczystych, podmokłych pod sosnami i świerkami oraz pod dębami i bukami, czasem na pniakach. W starych drzewostanach iglastych, głównie sosnowych, rzadziej także w lasach liściastych i mieszanych. Tworzy mikoryzę z różnymi drzewami, ale również rozkłada szczątki roślin.
Czubajka kania -kapelusz o średnicy 10-30 cm. Skórka popękana, brązowa, na brzegu postrzępiona i biała.
Blaszki w kolorze białym, szerokość do 2 cm. Trzon w kształcie bulwiastym na dole, długość do 40 cm, kolor brązowy, popękany, pierścień biały. Gąbczasty, w środku pusty. Miąższ w kolorze białym, również po uszkodzeniu. Łagodny smak i zapach. Zarodniki gładkie o kształcie elipsoidalnym. Grzyb jadalny, bardzo dobre walory smakowe nóżek i kapeluszów, pierścienie gorzkie.
Mleczaj rydz (Lactarius deliciosus (L.) Pers.) Rozwija się w lasach i młodnikach iglastych, w obecności sosen, na piaszczystych glebach[8]. Owocniki wytwarza (w Europie) przeważnie od sierpnia do października. Kraje, w których potwierdzono występowanie mleczaja rydza to: Australia, Austria, Belgia, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Izrael, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Korea Północna, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Stany Zjednoczone, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Urugwaj, Wielka Brytania i Włochy.
Boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus) jest grzybem pochodzącym z Chin ale obecnie jest rozszerzony po całym świecie. Rośnie również w Polsce. Boczniak należy do grzybów uprawianych. W warunkach naturalnych spotyka się go najczęściej na pniakach topolowych i wierzbowych. Można go spotkać także na akacjach ( robiniach akacjowatych) i bukach. Jeżeli zima jest łagodna można je zbierać także w styczniu i lutym. Boczniak czerpiąc pokarm z pnia rozkłada nawet niezwykle odporną ligninę i inne złożone węglowodany co daje jako produkty finalne dwutlenek węgla i wodę. Światowa produkcja tego grzyba wynosi około miliona ton rocznie (najwięcej w Chinach).
Trufla to grzyb z klasy workowców, wytwarzający podziemne, bulwiaste owocniki otoczone chropowatą (brodawkowatę) skórką. Charakteryzują się marmurkowatym wnętrzem z labiryntowatym wzorkiem. Zarodniki okrągławe do eliptycznych, siatkowate do kolczastych; osadzone w workach zawierających 1-6. Grzyb mikoryzowy, ciepłolubny, wymagający wapiennego podłoża. Według różnych źródeł wyróżnia się 20-30 gatunków. Za najcenniejsze uznawane są: trufla biała (Tuber magnatum Pico) zwana piemoncką, trufla czarnozarodnikowa (Tuber melanosporum) zwana perigordzką.
Opieńka miodowa (Armillariella mellea) Jest pospolita w całej Europie Środkowej, również w Polsce. Występuje najczęściej jesienią od września do listopada, ale czasami może pojawić się nawet na początku sierpnia. Zwykle występuje gromadnie, czasami bardzo licznie. Rośnie na drewnie (pnie, pniaki, gałęzie, korzenie) różnych gatunków drzew liściastych w lasach, ogrodach, parkach i sadach. Czasami rosnąc na korzeniach drzew lub zagrzebanych w ziemi kawałkach drewna sprawia wrażenie, jakby rosła na ziemi. Wytwarza charakterystyczne sznury grzybniowe (ryzomorfy), przerastające znaczne odległości w glebie i ściółce; pełnią one rolę narządów infekcyjnych, dokonując zakażenia korzeni drzew.
Gąska siarkowa występuje w lasach liściastych i iglastych latem jesienią. Kapelusz ma o średnicy od 30 do 80 mm. Koloru ochrowego, żółtooliwkowego, siarkowożółtego, szarożółtego lub brudno brązowy, na szczycie czasami ciemniejszy. Kształt u młodego owocnika prawie półkulisty, później wypukły czasem z wybrzuszoną środkową częścią, w końcu spłaszczony lub nieregularnie lejkowaty. Powierzchnia sucha, prawie gładka lub pokryta bardzo drobnymi kosmkami. Brzeg ostry, gładki, nieprążkowany, u dorosłych owocników może być nieco falisty.
Muchomor czerwony- kulisty, półkolisty lub spłaszczony kapelusz ma średnicę od 5 do 20cm. Najczęściej jest w czerwonym kolorze, ale może być również pomarańczowoczerwony lub żółtopomarańczowy. Na powierzchni widoczne są charakterystyczne liczne białe plamki. Na spodniej stronie kapelusza znajdują się gęste, zaokrąglone blaszki o białej albo kremowej barwie. Miąższ grzyba jest mięsisty, kruchy i biały, nie wyróżnia się żadnym zapachem.
Muchomor sromotnikowy (Amanita phalloides) muchomorowate .Występuje najczęściej w lasach liściastych, także w mieszanych, rzadziej iglastych; rośnie pojedynczo, lub w małych grupkach, przeważnie blisko dębów, buków, sosen i brzóz. Owocuje od lipca do października. Występuje przede wszystkim i pierwotnie w Europie, poza tym w Ameryce Północnej, Australii, Ameryce Południowej i Afryce. Podobnymi gatunkami są: Amanita subjunquillea we wschodniej Azji i Amanita arocheae na obszarze od Kolumbii do Meksyku. W Polsce występuje na całym terytorium.
Strzępiak gwiaździstozarodnikowy (Inocybe asterospora Quél.) – gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych. Ma kapelusz o średnicy 3–5 cm. Posiada wypukły garbek. Brązowożółty, popękany z brzegu. Blaszki są wąsko przyrośnięte, średnio gęste.
Trzon od 4 do 7 cm, rudobrązowy. Miąższ jest brązowy o ziemistym zapachu.
Zarodniki gliniastobrązowe z guzkami. Występuje od września do listopada w lasach liściastych oraz pod sosnami
Zasłonak rudy (Cortinarius orellanus) zasłonakowate .Występuje w lasach liściastych i mieszanych, od sierpnia do października. Jest pospolity zarówno na nizinach, jak i na pogórzu i w górach. Szczególnie często występuje pod dębami, rzadziej pod bukami i brzozami.
0 komentarze:
Prześlij komentarz