poniedziałek, 4 czerwca 2012

Las Łęgowy


Las łęgowy – zbiorowisko leśne, występujące nad rzekami i potokami, w zasięgu wód powodziowych, które podczas zalewu nanoszą i osadzają żyzny muł. Najbardziej typową glebą dla lasów łęgowych jest holoceńska mada rzeczna. Siedliska niemal wszystkich łęgów związane są z wodami płynącymi. W drzewostanie łęgów występują m.in.: olsza, topola, wierzba, wiąz, jesion, dąb. Gatunkami występującymi we wszystkich zespołach łęgowych są:podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria),kostrzewa olbrzmia (Festuca gigantea), pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica), wiązówka błotna (Filipendula ulmaria) i bluszczyk kurdybanek(Glechoma hederacea). Lasy łęgowe zaliczane są do roślinności azonalnej, nie związanej z określoną strefą roślinną (klimatyczną), ale ze specyfiką siedliska. Lasy te narażone są na wyniszczenia spowodowane m.in. pracami związanymi z regulacją koryt rzecznych oraz melioracjami wodnymi.


Klasyfikacja fitosocjologiczna lasów łęgowych

Lasy łęgowe występujące w Polsce dzielą się na dwie grupy:

olszowe, jesionowe i wiązowe, tworzące związek Alno-Ulmion
wierzbowe i topolowe, należące do związku Salicion albae w obrębie klasy Salicetea purpureae.
Łęgi ze związku Alno-Ulmion ze względu na charakter siedliska można podzielić na:
niżowe:

  • łęg jesionowo-wiązkowy
  • łęg jesionowo olszowy 
  • łęg wiązkowy z fiołkiem wonnym 
  • łeg olszowy gwiazdnicowy
  • podgórsko-górskie:
  • podgórski łęg jesionowy
  • nadrzeczna olszyna górska 
  • bagienna olszyna górska
  • łęg wiązkowy z jarzmianką większą
Ze względu na występowanie gatunków podzielić je można na dwa podzwiązki:

  • łęgi wiązowe (Ulmenion) – łęg jesionowo-wiązowy i łęg wiązowy z fiołkiem wonnym,
  • łęgi olszowe (Alnenion glutinoso-incanae) – pozostałe łęgi należące do związku Alno-Ulmion.
Łęgi ze związku Salicion albae ze względu na fizjonomię zbiorowiska dzielą się na:
zbiorowiska zaroślowe:

  • wikliny nadrzeczne (Salicetum triandro-viminalis
  • zbiorowiska leśne:
  • nadrzeczny łęg wierzbowy (Salicetum albo-fragilis)lub Salici-Populetum
  • nadrzeczny łęg topolowy (Populetum albae)

Łęgiem tradycyjnie (choć przestarzale) nazywa się też czasem łąki położone na wilgotnych glebach w pobliżu rzek, często powstałe w wyniku odlesienia. Wyróżnia się tu:Oprócz łęgów związku Salicion albae do klasy Salicetea purpureae należy jeszcze związek Salicion eleagni, jednak nie występuje on na terenie Polski. Dla nadrzecznego łęgu wierzbowego stosuje się także zamienną nazwę Salici-Populetum (łęg wierzbowo-topolowy). Łęgi zarówno w Polsce, jak i na świecie są przedmiotem ciągłych badań i ich nazwa, systematyka lub przynależność do poszczególnych związków i zespołów może się zmieniać.

  • łęgi właściwe – żyzne, bardzo wilgotne,
  • łęgi rozlewiskowe – położone zwykle na glebach zabagnionych, w szerszych częściach doliny,
  • łęgi zastoiskowe – porośnięte turzycami.
Typ siedliskowy lasu 

W leśnictwie łęgiem  nazywa się również jeden z typów siedliskowych lasu porastający siedliska żyzne lub bardzo żyzne wytworzone na madach brunatnych lubczarnoziemach, które są okresowo w ciągu roku podtapiane lub zalewane; z próchnicą typu mull. Gleby wytworzone są z mad średnich lub ciężkich, średnio głębokich lub głębokich: są to gliny ilaste, iły, utwory pylaste, często na piaskach.

0 komentarze:

Prześlij komentarz